Η Ένωση Συλλαιων πενθεί. Απώλεσε έναν από τους τελευταίους γηγενείς Συλλαίους, που είχαν δει το φως της ζωής στα χώματα της μικρασιατικής πατρίδας μας.
Ο Αντώνης Εκμεκτζόγλου έφυγε για το αιώνιο ταξίδι τις πρώτες μέρες του Μαρτίου του 2017, αφού είχε διανύσει τη γνωστή διαδρομή των προσφύγων συμπατριωτών μας, από τη Σύλλη μέχρι την Ελλάδα και την Αθήνα. Μέσα στις τόσες αντιξοότητες της εποχής του, πολέμους, δικτατορίες και οικονομικές καταστροφές, στάθηκε όρθιος. Νίκησε στον αγώνα της βιοπάλης για την επιβίωση και την πρόοδο, πάντοτε με το χαμόγελο και τη θυμοσοφία του ανατολίτη, με την εργατικότητα και τη δημιουργικότητα του Συλλαίου, με την ευγένεια και την λεπτότητα των τρόπων του. Ευτύχησε να καμαρώσει την προκοπή τη δική του και των παιδιών του και διατήρησε τα πολλαπλά ενδιαφέροντά του μέχρι τις τελευταίες μέρες της αιωνόβιας ζωής του.
Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συλλαίων, παρών σε όλες τις εκδηλώσεις της, αφηγείτο με χσρακτηριστική ζωντάνια τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του και κρατούσε με ευλάβεια όλα τα ενθυμήματα από την πατρίδα του, τη Σύλλη μας, επιδεικνύοντάς τα με καμάρι σε όλους τους επισκέπτες του. Ήταν ο μόνος σχεδόν που μιλούσε άπταιστα τα σιλιώτικα και μας τα θύμιζε από το μικρόφωνο στις εκδηλώσεις του συλλόγου μας. Ευτυχώς προλάβαμε να τα βιντεοσκοπήσουμε (εδώ).
Οι Συλλαίοι θα κρατήσουν για πάντα τη μνήμη του και συλλυπούνται τις κόρες του που συντηρούν και αυτές τις πατρογονικές παραδόσεις.
Ο αξέχαστος Αντώνης Εκμεκτζόγλου μιλάει τα σιλλιώτικα στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών της Θεσσαλονίκης σε εκδήλωση της Ένωσης Συλλαίων ( 4 Ιουνίου 2011 ).
Μας είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τον υπέροχο πατέρα μας που πολύ πρόσφατα αποχωριστήκαμε. Μας έχουν σφραγίσει οι αρχές και οι αξίες που μας δίδαξε με το παράδειγμά του. Ωστόσο, μας λείπει η παρουσία του, η έγνοια και η αγάπη του, οι ιστορίες του, το χιούμορ του…
Στα λόγια σας, μας συγκίνησε ιδιαίτερα η αναφορά σας στη μαχητικότητα, τη δημιουργικότητα και την ευγένεια που τον χαρακτήριζαν, στην αγάπη του προς όλους και στην ιδιαίτερη θέση που εσείς οι συμπατριώτες του κερδίσατε επάξια στην καρδιά του τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε από καρδιάς, καθέναν ξεχωριστά και όλους μαζί, για την αγάπη και τον σεβασμό σας προς εκείνον που τόσο μεγάλη χαρά και ικανοποίηση του προσέφεραν.
Άντα Βούλγαρη και Έφη Εκμεκτζόγλου
Τυχαια επεσα πανω στην θλιβερη ειδηση για τον κυρ-Αντωνη…ειχα την τυχη να μεινω διπλα του σαν εργαζομενος 4 χρονια στο μαγαζι της Πανδροσου από το “85 εως το “88,αλλα αυτά που πηρα τα πηρα απ’αυτον τα συνειδητοποιησα αρκετα χρονια αργοτερα αφου τον σκεφτόμουν συχνα αναρωτωμενος τι να κανει….όταν εφυγα από το μαγαζι γιατι ηθελα να ζησω στην Κρητη τον καλεσα στο γαμο μου,ηρθε και στο τραπεζι εβγαλε λογο σαν να ημουν γιος
του… τον ειδα παλι δυο φορες νομιζω για λιγο όταν ειχα περασει από την Πανδροσου αλλα κι’αυτο εκει γυρω στο 2.000.
O κυρ-Αντώνης ηταν ενας πραγματικα καλος ανθρωπος και ετσι ας τον θυμούνται οι οικείοι του και ιδιαιτερα οι κορες του Εφη και Αντα….ας είναι
ελαφρυ το χωμα.
Γιωργος-Κικη-Αντα Πουρανη
Ηρακλειο-Κρητη
Καλησπέρα! Συλλυπητήρια για την απώλειά σας. Ο παππούς μου είχε το ίδιο επίθετο με εσάς και είχε έρθει από τη Σύλλη.